af Siggi Royal » 19 Des 2008, 18:15
Nú gladdist mitt gamla hjarta að sjá þennan bíl uppistandandi. Ég var tólf ár í sveit á sumrum í Fnjóskadal og þekkti til þessa Karíóls vel. Eigandi hans var Grímur Sigurbjörnsson, lengi heimilisfastur að Björgum í Köldukinn og fylgdust þeir að, jafnvel um áratuga skeið Grímur og Karíólinn, en Grímur kvæntist ekki, en var velliðinn og allstaðar velkominn í sveitum Suður Þingeyjarsýslu og víðar. Karíólinn fylgdi honum ávallt. Eina sögu heyrði ég af samskiptum þeirra Gríms og Karíólsins. Haust eitt, seint, urðu menn í Köldukinn þess varir, þó fannfergi væri mikið, að aldrei sást til ferða Gríms og Karíólsins. Voru þeir fóstbræður þó ekki vanir að láta slíkar smá fyrirstöður hefta sig ef menn og bíll áttu erindi af bæ. Fóru nú nokkrir valinkunnir menn þar i sveit heim að Björgum, til hyggja að Grími og Karíólnum. Hittu þeir Grím og spurðu hverju þetta ferðaleysi þeirra sætti, en Karíólinn stóð þögull á hlaðinu. En menn höfðu orð á því, að hann væri orðinn undarlegur til fótanna. Spurðu þeir Grím hverju sætti, að hann kæmi ekki lengur á bæi. Kom þá svarið. Það er kominn einhver ókind í þann gamla eða lurða. Ef ég set hann í framdrifið, til að kljúfa skaflana, þá byrjar hann að engjast eins og yxna belja og gírkassinn ætlar uppúr gólfinu. En þegar hann kemst í snjóinn, þá verður allt hálfu verra, því þá skautar hann framhjólunum og stýrið hættir að virka og við lendum ofan í skurð og ég verð að sækja traktorinn til að ná honum á þurrt. Fór nú ýmsum að gruna margt, sem þóttust hafa bílavit og fóru út að hyggja að Karíólnum. Kom þá hið sanna ljós. Grími hafði, snemmsumars, áskotnast tvö forláta óslitin torfærudekk á military skrúfuðum Wípon felgum. Setti hann dekkin undir að aftan. Kom þá ljós að afturhjólin voru 900x16, en framhjólin 750x16. Var þetta snarlega leiðrétt og urðu ferðalög þeirra félaga snurðrulaus eftir það.
Sigurður Rúnar Magnússon Sími: 615-7116
fairmont ghia 79
cj2a 46
cj6 64