af Heimir H. Karlsson » 05 Jan 2012, 23:20
Sæl Öllsömul.
Sorglegt að heyra, að rauða Renault Estafettan hans Óskars heitins pípara að norðan, standi úti.
Og það í Reykjavík !
Af biturri reynslu, þá get ég sagt það, gamlir bílar þola alls ekki að standa úti sunnan heiða, nema þá helst langt uppi í sveit.
Litli guli Opelinn minn fór afar illa á því að standa úti í 2 ár hér sunnanlands.
Varð næstum því ónýtur !
Kostaði mjög svo margfalt meira að gera við hann eftir þessi tvö ár úti sunnanlands, en eftir rúmlega20 ára notkun og útistöðu á Akureyri.
Athugið það, að Akureyri er um 50-70 km inni í landi, meðan Reykjavík stendur á skaga sem er úti í sjó.
það er tvöföld úrkoma á suðurlandi, miðað við norðurland, að ógleymdu saltrokinu sem gengur yfir allt í Reykjavík.
Estafettan stóð úti uppi á Brekkuni á Akureyri, þar sem geymsluaðstæður eru í líkingu við geymlsuaðstæður uppi í sveit, langt frá sjó.
Ég horfði á þennan bíl, Estafettuna, í mörg ár, gekk fram hjá bílnum næstum á hverjum degi, þangað til ég flutti suður 1995.
Konan mín ætlaði að kaupa þennan bíl, mig mnnir að það hafi verið sumarið 2007, sem við ræddum við ekkju fyrrverandi eiganda.
Ekkjan tók nokkuð vel í málið, en var ekki alveg tilbúin að selja bílinn.
Hélt mögulega, að einhver í fjölskyldunni vildi eiga bílinn og halda honum til haga.
Skildi hana ósköp vel.
Ekki sjálfgefið, að maður vilji selja hverjum sem er, bíl sem fylgt hefur fjölskyldunni gegnum árin.
Bíl sem fullt af minningum fylgir, bíll sem er eiginlega einn af fjölskyldunni.
Kannast mjög vel við það.
Við skoðuðum bílinn ekki að innan það sumar.
Sumarið eftir, er hringt í okkur, og sagt að bíllin sé til sölu, það sé drengur sem hafi áhuga á að kaupa bílinn.
En þar sem ekkjan mundi ennþá eftir áhuga okkar á að kaupa Estafettuna, þá var haft samband við okkur.
Við ókum norður, með pening í vasanum, og enn meiri í bankanum (það var nú í þá daga...)
Skoðuðum Estafettuna vandlega, í fylgd gamalreynds fornbílamanns á Akureyri.
Buðum í bílinn, en það var einhver sem bauð hærra, og ekki vildi seljandin gefa upp hve mikið hann bauð, þannig að við vissum ekkert hve mikið hærra við ættum að bjóða.....
Ég get þó sagt það, að ég var ekki tilbúin að borga meira fyrir Renault Estafettu, en virðulegan, sjaldgæfan, mjög upprunalegan, lítið ekin, Opel Kapitan frá 1959, með merkilega íslenska eigendasögu.
Ekki einu sinni þó Estafettan sé afar vel innréttuð, og einungis einn upprunalegur eigandi.
Þannig að við ákváðum að kaupa ekki Estafettuna.
Verð á hinum ýsmu hlutum varð undarlegt árin 2007- 2008.
En það er nú einu sinni svo, að það kostar hver bíll sitt.
Þannig að ekki keyptum Estafettuna.
Í stað Estafettunar keypti konan Opel P II Caravan 1962, á miklu raunhæfara verði.
Og tveir, afskið þrír.... nei, nei, fimm Opel bílar hafa bæst í hópin, í stað Estafettunar.
Þar af tveir fullskoðaðir og ökuhæfir.
Eitt hræ, eða afskráður varahlutabíll, svo það má segja að þeir séu fjórir Opel-arnir, sem kalla mætti bíla, einhverntíma í framtíðinni.
Satt best að segja, þá gengur hægar en til stóð, að koma þeim bílum í viðunandi horf.
Allt tekur sinn tíma, kostar sinn pening.
Breytingar í launum og atvinnu hafa haft sín áhrif.
En bílana geymi ég inni, þó það kosti dágóðan pening.
Pening sem ég gæti alveg hugsað mér að nota í viðgerðir á fornbílunum.
Samt, fornbíla geymir maður helst ekki úti hér sunnanlands, nema kannski í besta sumarveðri.
Nema þeir sem hafa getu og gaman af að gera við þá aftur og aftur.....
Ég hef ekki slíka hæfileika, því miður.
Og já,... það er laust eitt geymslu / vinnupláss hjá okkur, fyrir bíl af svipaðri stærð og Estafettuna.
Bara hafa samband við frúna mína, sími 868-7797.
Kveðja,
Heimir H. Karlsson.
Heimir H. Karlsson.
=====================
Opel Kadett B Coupe F Rallye 1971
Opel Kapitan L 1959
Opel Kadett A 1965
Opel Manta A 1973
Opel Rekord B Caravan 1966